علی رغم موفقیت خوب در گیشه ، هنوز زنده است - Last Man Standing هرگز مورد تحسین منتقدین و مخاطبان قرار نگرفته است ، به خصوص به دلیل سورئالیسم داستانی که گفته شده و یک بازیگری که همیشه بی عیب نیست.
مردی به تنهایی در وسط جاده که از مرکز یک شهر ارواح عبور می کند: برجسته یک فیلم غربی نیست ، بلکه آغاز هنوز هم زنده است - آخرین مرد ایستاده. با این وجود ، اشاره به کلاسیک های سینمای ژانر از ابتدا شروع می شود: موضوع در حقیقت از حماسه یوجیمبو توسط کوروساوا و برای یک مشت ارزش دلار توسط سرجیو لئون ریشه می گیرد ، و با بازخوانی در یک کلید گانگستری پویایی را از قبل می خواند. به روایت سرب و خون ، رمانی از داشیل همت.
هنوز زنده - آخرین مرد ایستاده
بروس ویلیس جان اسمیت در استایل زنده است - آخرین مرد ایستاده.
در دوران ممنوعیت ، مردی که خود را جان اسمیت می نامد و فقط می گوید از شرق است در مرکز جریکو ، شهری در نزدیکی مرز آمریکا و مکزیک قرار دارد که دو باند رقیب به جنگ می روند ، باعث تخلیه بی امان کشور. رهبران این دو باند مجذوب این مرد مرموز ، سعی می کنند او را نیز برای مهارت های قوی خود با اسلحه ، در بین رده های خود ثبت کنند ، در حالی که همسران مربوطه با صدای ظاهری و نمازهای ناموزون برای غریبه رقابت می کنند. جان اسمیت به نمونه اولیه یک قهرمان غربی تبدیل می شود و باعث می شود مبارزه ای با مرگ بین دو جناح مخالف انجام شود ، و به این ترتیب می تواند آزادی زنانی را که توسط کارفرمایان دستگیر شده و بازگرداندن شهر به مکزیک ، مقصد اصلی او باشد ، برقرار کند.
هنوز زنده - آخرین مرد ایستاده
کریستوفر واکن هکی در استایل زنده است - آخرین مرد ایستاده.
هنوز زنده - آخرین مرد ایستاده: فیلمی که مورد استقبال منتقدین و مخاطبان قرار نگیرد
با وجود موفقیت خوب در گیشه در زمان انتشار ، هنوز زنده است - Last Man Standing هرگز از شهرت خوبی به معنای انتقادی و عمومی برخوردار نبوده است ، و در میان اختلافات اشاراتی به سوررئالیسم داستان روایت شده و یک بازیگر بازیگر همیشه بی عیب نیست. مخصوصاً توسط بروس ویلیس به عنوان جان اسمیت گریزان.
با بررسی دقیق تر ، در حقیقت ، فضای داستان باند که شخصیت های اصلی را احاطه کرده است ، همیشه با پرده برداری از طرح کاملاً آشتی نمی کند ، بلکه اغلب با میل و نیت شخصیت ها (اسمیت بالاتر از همه) ویژگی های استاتیک و غیرقابل نفوذ را ایجاد می کند. او را احاطه کن جهت گیری والتر هیل ، مطمئناً برای تمرین این ژانر تازگی ندارد ، جایی برای تاریخ و شخصیت ها ایجاد نمی کند ، آنها را در چند خیابان و در دینامیک محدود محصور می کند ، که به سرعت از راه دور به یک لنگه افکار تبدیل می شوند.
از طرف دیگر بروس ویلیس معجزه ای انجام نمی دهد ، اما می تواند بدن را به یک شخصیت قهرمان غیرقابل نفوذ تحویل دهد ، که رشته های موجودیت خود و دیگران را جابجا می کند بدون آنکه نقش گرانیت های رمزنگاری خارجی را با یک نام رمزنگارانه رها کند. جالب ترین قسمت Ancora vivo - Last Man Standing در واقع در فرضیات و افکار پیشینی با توجه به خود فیلم است نهفته است ، در حالی که نتیجه نهایی بر چهره ای که توسط بروس ویلیس بازی کرده است متمرکز می شود و وی را به شخصیت اصلی تبدیل می کند و نقش های وثیقه ای را که در پی دارد کنار می گذارد. در عوض قابل تقدیر
فقط به کریستوفر واکن به لباس هایکلی فکر کنید ، مردی که مسئول یکی از دو جناح مخالف انحصار جریکو است. معالجه مختص کاراکترهایی غیر از جان اسمیت جهت گشودن تپانچه با بورسالینو در ابعاد قهرمانانه آن است ، مگر با این حال برای کاهش آن به کاریکاتور از خود ، قادر به ایجاد یک دیالکتیک هماهنگ با آنتاگونیست ها نیست.
به طور خلاصه ، محوریت شخصیت او ریتمی متناقض ایجاد می کند ، که نمی داند چگونه از حضور مفسران دیگر که می دانند چگونه می توانند حرکت را به درگیری ارائه دهند ، سود ببرند. در پایان مبارزه با باند ، در پایان داستان ، از قبل مشخص شده است که فقط یک نفر در جای خود باقی می ماند و یک ساخت و ساز دیگتیک مانند این اطلاعات اضافی را در مورد آنچه که با شروع از محل و از خود عنوان ایجاد شده ارائه نمی دهد.